Asaṅga

    

PersonType	Category:Classical Indian Authors
MainNamePhon	Asaṅga
MainNameTib	ཐོགས་མེད་
MainNameWylie	thogs med
MainNameDev	असङ्ग
MainNameSkt	Asaṅga
SortName	Asaṅga
AltNamesTib	སློབ་དཔོན་ཐོགས་མེད་
AltNamesWylie	slob dpon thogs med
AltNamesOther	Āryāsaṅga
bioTib	འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་(ལེགས་སྦྱར་སྐད།: असङ्ग)ནི་ཡོ་གའི་སྒོམ་སྒྲུབ་ཉམས་ལེན་སློབ་གྲྭའི་གཞི་འདིང་མཁན་ཞིག་ཡིན།་ འཛམ་གླིང་མཛེས་པའི་རྒྱན་དྲུག་གི་ཡ་གྱལ། རྒྱ་ཆེན་སྤྱོད་པའི་སྲོལ་འབྱེད་ཀྱི་ཤིང་རྟ་སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ནི། སྟོན་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ནས་ལོ་དགུ་བརྒྱ་ལྷག་ལོན་ཅིང་། དུས་རབས་བཞི་པ་ཙམ་ན། བྲ་ཟེ་མོ་སུ་པྲ་ཀཱ་ཤ་ཤཱི་ལ་ཞེས་པའི་སྲས་སུ་འཁྲུངས། རི་བོ་བྱ་རྐང་དུ་བྱོན་ནས་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་བསྒྲུབས་པས་ཞལ་དངོས་སུ་མཇལ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོའི་སྦས་དོན་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པ་སྟོན་པའི་བྱམས་ཆོས་སྡེ་ལྔ་མི་ཡུལ་དུ་དྲངས། དེའི་དགོངས་པ་འགྲེལ་བའི་བསྟན་བཅོས་ས་སྡེ་ལྔ་དང་། སྡོམ་རྣམ་གཉིས་སོགས་མང་དུ་བརྩམས། དབྱིག་གཉེན་སོགས་རྗེས་སུ་བཟུང་ནས་ཆོས་མངོན་པ་དར་བར་མཛད་དོ། །ཞེས་བོད་རྒྱ་ཚིག་མཛོད་ཆེན་པོ་ལས་དྲངས་པ་ཡིན། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་མཛད་པའི་ས་སྡེ་ལྔ་ནི། སའི་དངོས་གཞི། གཞི་བསྡུ་བ། རྣམ་གྲངས་བསྡུ་བ། རྣམ་པར་བཤད་པའི་སྒོ་བསྡུ་བ། རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་རྣམས་ཡིན་ལ་ས་སྡེ་ཚང་བ་ལ་བམ་པོ་བརྒྱ་དང་སུམ་ཅུ་ཡོད་དོ། །སྡོམ་གཉིས་ནི། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི་སྡོམ་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་དང༌། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྡོམ་ཐེག་བསྡུས་ཏེ་གཉིས་སོ། །གྲུབ་པའི་མཐའ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཐུབ་བསྟན་ལྷུན་པོའི་མཇེས་རྒྱན་ལས་དྲངས་པ་ཡིན་ནོ། (Source: bo.wikipedia.org)
YearBirth	4th century
DatesNotes	The dates for this master are uncertain, though it is generally assumed that he lived in the 4th or 5th centuries.
ReligiousAffiliation	Yogācāra; Cittamātra; Vijñānavāda
PersonalAffiliation	Vasubandhu
BDRC	https://www.tbrc.org/#!rid=P6117
IsInGyatsa	No
BnwShortPersonBio	Traditionally counted among the Seventeen Great Paṇḍitas of Nālandā, Asaṅga was an illustrious Indian scholar who, along with his brother Vasubandhu, is credited with the founding of the Yogācāra school and the introduction of the associated theories of mind-only (cittamātra), the storehouse consciousness (ālayavijñāna), the three natures (trisvabhāva), and so forth, into the milieu of Indian Buddhist philosophical discourse. He is most famously eulogized in the Tibetan tradition for his association with the Five Dharma Treatises of Maitreya (Byams chos sde lnga), which he is reported to have received directly from the bodhisattva Maitreya. In terms of the Uttaratantra, the Tibetan tradition, which divides the text into two distinct works, asserts that Asaṅga was the author of the prose commentary (vyākhyā) of this work, while Maitreya, himself, is the author of the actual verses of the treatise (śāstra).
Other wikis	research:Asaṅga buddhanature:Asaṅga bca:Asaṅga rtz:Asaṅga dnz:Asaṅga dudjom:Asaṅga khyentselineage:Asaṅga lcp:Asaṅga If the page does not yet exist on the remote wiki, you can paste the tag {{PersonCall}} inside the destination page. But please first make sure you are on the right page. Some wikis have the person page on Person/<COMMONS PERSON PAGENAME>, in which case the page <COMMONS PERSON PAGENAME> needs to be redirected. Ask if you need clarification.

Along with Madhyamaka, it was one of the two major philosophical schools of Mahāyāna Buddhism. Founded by Asaṅga and Vasubandhu around the fourth century CE, many of its central tenets have roots in the Saṃdhinirmocanasūtra and the so-called third turning of the dharma wheel (see tridharmacakrapravartana).

According to the Yogācāra school, all phenomena can be divided into three natures or characteristics: the imaginary nature (parikalpitasvabhāva), the dependent nature (paratantrasvabhāva), and the perfect or absolute nature (pariniṣpannasvabhāva).

According to the Yogācāra school, all phenomena can be divided into three natures or characteristics: the imaginary nature (parikalpitasvabhāva), the dependent nature (paratantrasvabhāva), and the perfect or absolute nature (pariniṣpannasvabhāva).

This refers to a series of five texts that, according to the Tibetan tradition, Asaṅga received directly from Maitreya in the pure realm of Tuṣita.

This refers to a series of five texts that, according to the Tibetan tradition, Asaṅga received directly from Maitreya in the pure realm of Tuṣita.

The Ultimate Continuum, or Gyü Lama, is often used as a short title in the Tibetan tradition for the key source text of buddha-nature teachings called the Ratnagotravibhāga of Maitreya/Asaṅga, also known as the Mahāyānottaratantraśāstra.